مرغ دریایی

و هنوز در ادبیات کشورهای اسکاندیناوی هستیم .و این بار یوناس یوناسون. بحث جالبی شکل گرفته در کلاس و ان این که چند تا از آقایان برگزار کننده این جلسات، این کتاب و مشابه ان را ادبیات نمی دانند . درواقع فقط بیگانه کامو را ادبیات می دانند. و من متعجبم که چطور با اطلاعاتی که دارند فقط شاهکارها را می بینند و نمی توانند بپذیرند که آثار شیرین هم میتواند ادبیات باشد و می تواند حرف داشته باشد برای زدن و حداقلش این که می توان دانست، نویسنده کتابی مثل پیرمرد صد ساله ای  یا  مردی به نام اُوه در چه سرزمینی میزیسته و چقدر دغدغه داشته و این چیزیست که  فقط از ادبیات یک مملکت میتوان فهمید.

کتابش را از کتابخانه گرفتم. خوش خوان بود و راحت هرچند دیر شروع کرده بودم و باید با زمانبندی میخواندمش تا به موقع تمام شود. در جلسه یک نفر که ظاهرا با داستان و داستان نویسی بیگانه نبود، گفت که جنس ان را ادبیاتی نمی داند و بیشتر سبک ان را گزارش نویسی میداند!  اقای منتقدبا ااین نظر مخالفت کرد.